Ik zie je slip!
Ik mag weer spreken op een uitvaart. Zoals gewoonlijk zet ik de avond van te voren al mijn spullen klaar. Mijn map met speech is klaar, er staan drie paar schoenen klaar (een paar voor het autorijden, een paar voor binnen, een paar voor buiten) Mijn jurk en panty hangen klaar. Mijn jurk daar wil […]
De laatste zorg
Een uitvaart verzorgen. Dat doen we samen. Toch zijn het vaak de uitvaartondernemer en ik die na een plechtigheid de complimenten ontvangen. Omdat families blij zijn met de hulp die ze de dagen gekregen hebben. Omdat ze blij zijn met een waardige invulling van de afscheidsplechtigheid. Maar er zijn nog zo veel meer mensen die […]
De hemelpoort
Ik heb nog nooit zo nagedacht over de hemelpoort. Wie ontvangt mij daar? Hoe is het daar, wie kom ik tegen? Volgens een bezoeker van een van de uitvaarten waar ik sprak, is er geen mens die tegen me praten zal, áls ik er überhaupt al kom. Ik spreek tijdens het afscheid van een oudere […]
Het is goed zo
Al zeven dagen lang slaap ik vijf of zes uren per nacht. Ik voer het ene na het andere gesprek, de verhalen móeten geschreven worden. Ik heb begrafenissen en crematies en daarnaast probeer ik ook mijn gezin draaiende te houden. Elke keer afscheid nemen, dat ráákt je. Maar het lijkt of het deze week net […]
Liefdevolle zorg
Als jong meisje kwam ik er al. Ik droeg mijn mooiste kleren en in mijn haar zaten twee vlechtjes mét een strikje. Ik zong bij kinderkoor ‘De Madeliefjes’. Gewapend met mijn multomap met de teksten van vrolijke liedjes zongen wij voor de mensen die woonden op Hernesseroord (tegenwoordig Zuidwester). Het is een woonzorgcomplex voor mensen […]
Wendy Perry of Wendy Sheeran
Als uitvaartspreker ontmoet je veel mensen. En dan woon ik ook nog eens in een klein dorp, waar iedereen iedereen kent. En ook in de omliggende dorpen is dat het geval. Soms leid je een afscheidsplechtigheid waar tien mensen zijn, soms zijn er driehonderd. Die mensen kijken naar mij, ze luisteren naar wat er verteld […]
De ramp
Oude Tonge, 1953. Het is geen nacht zoals alle andere nachten. De mensen in ons dorp voelen dat er iets staat te gebeuren. Het water staat té hoog, de wind waait té hard, de storm is anders dan anders. En als dan de kerkklokken luiden midden in de nacht, dan weet je: het is niet […]
Mijn oma en ik
Dit is mijn oma. Mijn oma en ik, toen ik nog klein was. Gisteravond moest ik al aan haar denken toen ik toevallig vanuit Zierikzee naar huis reed. Hoe was dat 67 jaar geleden, ook op een vrijdagavond? De avond dat het zo hard stormde? De vooravond voor ‘de Watersnoodramp van 1953’. De mensen gingen […]
Twee minuten stilte
Deze column is geschreven op 4 mei… Verhalen uit de Tweede Wereldoorlog ráken me. Ik hoor er zoveel over dat ik wel een boek zou kunnen schrijven. Welke onmogelijke keuzes hebben mensen moeten maken? Ik zit vaak aan tafel als mensen over hun gruwelijke oorlogsherinneringen praten. Er zijn gebeurtenissen die zij nog dagelijks op hun […]
Uit de Toon
Het is al een paar jaar geleden dat ik op gesprek ging bij een wat oudere man. Toon. Toon is ziek, wil niet meer behandeld worden. Het is goed geweest voor hem. Hij heeft geen vrouw meer, zijn kinderen zijn volwassen en kunnen op eigen benen staan. Hij gaat plaatsmaken op deze aarde voor andere […]